Bardzo ciekawie tu ale pf mogłoby być trochę bardziej konkretne, bo w Twoim pf odnoszę wrażenie, że wrzuciłaś wszystkie zdjęcia które masz, a to nie o to chodzi.
jak w kaledoskopie, Twe oblicz się zmienia, raz tchnie szczęście w życie, a raz zabija :) "Gdyby ktokolwiek
z otaczającego ją
lepką nicią ciekawości
i troski tłumu
potrafił dojrzeć to,
co czai się na dnie jej oczu,
zadrżałby,
jak gdyby
rzucony na pastwę
krętych biczy lodowatego wiatru.
Lecz nikt nie patrzył jej prosto w oczy, a ona nie pamiętała.
Zjawiła się znikąd.
Wyszła ot tak,
po prostu z niezrozumiałego nigdzie. Dziwnego miejsca,
które nie jest miejscem,
czasu, który nie jest czasem, przestrzeni nie będącej przestrzenią. Stamtąd,
gdzie nie ma nic i nikogo.
Ale ona była.
Pojawiła się jak ptak
z połamanymi skrzydłami.
Tylko,
że któż zadałby sobie tyle trudu,
żeby to zrozumieć?
Pojąć,
że istnieje coś poza granicą zmysłów? Nie rozumieli,
a więc drążyli dalej.
Pytali.
Zmuszali do odpowiedzi,
chociaż nie pamiętała.
Widzieli,
że cierpi,
ale to ich nie powstrzymało.
Parli do przodu.
Dla jej dobra...
Dla zaspokojenia własnej ciekawości.
A ona płakała.
Zrosły się przetrącone skrzydła.
I opadła kolejna kurtyna.
Odsłoniła to,
co na zawsze powinno pozostać w mroku.
A ona śniła.
Ptak załopotał skrzydłami.
Dojrzeli to,
co było ukryte przed ich wzrokiem. Zadrżeli
i zapragnęli uciec.
Lecz było za późno..."Ektikrak
- Najnowsze
- Najstarsze
- Najlepiej ocenione
- Wg ilości odpowiedzi
Dodaj komentarzz otaczającego ją
lepką nicią ciekawości
i troski tłumu
potrafił dojrzeć to,
co czai się na dnie jej oczu,
zadrżałby,
jak gdyby
rzucony na pastwę
krętych biczy lodowatego wiatru.
Lecz nikt nie patrzył jej prosto w oczy, a ona nie pamiętała.
Zjawiła się znikąd.
Wyszła ot tak,
po prostu z niezrozumiałego nigdzie. Dziwnego miejsca,
które nie jest miejscem,
czasu, który nie jest czasem, przestrzeni nie będącej przestrzenią. Stamtąd,
gdzie nie ma nic i nikogo.
Ale ona była.
Pojawiła się jak ptak
z połamanymi skrzydłami.
Tylko,
że któż zadałby sobie tyle trudu,
żeby to zrozumieć?
Pojąć,
że istnieje coś poza granicą zmysłów? Nie rozumieli,
a więc drążyli dalej.
Pytali.
Zmuszali do odpowiedzi,
chociaż nie pamiętała.
Widzieli,
że cierpi,
ale to ich nie powstrzymało.
Parli do przodu.
Dla jej dobra...
Dla zaspokojenia własnej ciekawości.
A ona płakała.
Zrosły się przetrącone skrzydła.
I opadła kolejna kurtyna.
Odsłoniła to,
co na zawsze powinno pozostać w mroku.
A ona śniła.
Ptak załopotał skrzydłami.
Dojrzeli to,
co było ukryte przed ich wzrokiem. Zadrżeli
i zapragnęli uciec.
Lecz było za późno..."Ektikrak