Post-Julia
Gdy dorosłam przestałam cenić chłopców
pragnących dla mnie umrzeć
Zrzuciłam z ramion płaszcz Julii
I już nie oczekuję bukietu kwiecistych słów
Żyj dla mnie miły
I mów do mnie prozą
A nasza codzienność niech będzie daleka od dramatu
