KOCHAM EMOCJE! ZAWSZE DAJE Z SIEBIE WSZYSTKO TERAZ PRZERWA W ZDJĘCIACH JAK WIDAĆ:)
Doświadczenie | Średnie |
Profesja | Modelka |
Wiek | 38 |
Wzrost | 165 |
Waga | 54 |
Biust | 87 |
Talia | 70 |
Biodra | 90 |
Włosy | Długie |
Obecny kolor | Czarne |
Naturalny kolor | Ciemny blond |
Kolor oczu | - |
Odzież | M |
Obuwie | 38 |
Biustonosz | B75 |
Gdyby ktokolwiek
z otaczającego ją
lepką nicią ciekawości
i troski tłumu
potrafił dojrzeć to,
co czai się na dnie jej oczu,
zadrżałby,
jak gdyby
rzucony na pastwę
krętych biczy lodowatego wiatru.
Lecz nikt nie patrzył jej prosto w oczy, a ona nie pamiętała.
Zjawiła się znikąd.
Wyszła ot tak,
po prostu z niezrozumiałego nigdzie. Dziwnego miejsca,
które nie jest miejscem,
czasu, który nie jest czasem, przestrzeni nie będącej przestrzenią. Stamtąd,
gdzie nie ma nic i nikogo.
Ale ona była.
Pojawiła się jak ptak
z połamanymi skrzydłami.
Tylko,
że któż zadałby sobie tyle trudu,
żeby to zrozumieć?
Pojąć,
że istnieje coś poza granicą zmysłów? Nie rozumieli,
a więc drążyli dalej.
Pytali.
Zmuszali do odpowiedzi,
chociaż nie pamiętała.
Widzieli,
że cierpi,
ale to ich nie powstrzymało.
Parli do przodu.
Dla jej dobra...
Dla zaspokojenia własnej ciekawości.
A ona płakała.
Zrosły się przetrącone skrzydła.
I opadła kolejna kurtyna.
Odsłoniła to,
co na zawsze powinno pozostać w mroku.
A ona śniła.
Ptak załopotał skrzydłami.
Dojrzeli to,
co było ukryte przed ich wzrokiem. Zadrżeli
i zapragnęli uciec.
Lecz było za późno.
Ptak wzbił się w powietrze.
Nastała godzina zemsty-Nemesis!..."Ekitkrak